به گزارش هفته، گلاره زاده همچنین دارای کرسی خانواده ویلکینز در پژوهش‌های تومور مغزی است که بر آزمایش‌های بالینی جراحی در بیماران تومور مغزی متمرکز است.
زاده در سطح بین‌المللی هم رئیس انجمن نوروانکولوژی و سردبیر نشریه Neuro-Oncology Advances است که مجله‌ای با دسترسی آزاد از انجمن نوروانکولوژی و انجمن اروپایی نوروانکولوژی است.
گلاره زاده در سال ۱۹۷۱ در شیراز زاده شد. پدرش اقتصاددان و مادرش شیمیدان بود و چندین سال از دوران کودکی خود را در انگلستان، جایی که مادرش در آنجا تحصیل می‌کرد، گذراند و پس از انقلاب به ایران بازگشت. او خاطرات بدی از ناآرامی‌های پس از انقلاب و جنگ دارد.
او و خانواده‌اش چهار سال پس از انقلاب اسلامی (سال ۱۹۸۳) از ایران به کانادا مهاجرت کردند. او در گفت‌وگویی درباره‌ی پیشینه‌ی تحصیلی‌اش چنین گفته است: «سال آخر دبیرستان را در شهر وینیپگ بودم. پس از آن از آنجا که در آمریکا و کانادا برای ورود به دانشکده پزشکی باید در یکی از رشته‌های علوم تحصیل کرد در رشته ریاضی دانشگاه منیتوبا کانادا ثبت‌نام کردم و پس از پایان تحصیلات، دوره چهار ساله پزشکی را آغاز کردم. من از سال دوم پزشکی علاقه زیادی به مغز و اعصاب داشتم و با توجه به این که سالانه تنها حدود 10 نفر در جراحی مغز و اعصاب در کانادا پذیرفته می‌شوند به شدت درس خواندم تا در رشته مغز و اعصاب در دانشگاه تورنتو قبول شدم بعد از آن تحصیلاتم را در مقطع پی‌اچ‌دی بیولوژی مولکولی ادامه دادم که موضوع تحقیقات من جلوگیری از رسیدن خون به تومورها و توقف رشد آن بود. بعد از آن یک سال روی تکنیک‌های جراحی مغز و اعصاب کار کردم.»
نام گلاره زاده در فهرست ۲۵ زن تأثیرگذار کانادا در سال ۲۰۲۱ دیده می‌شود، چراکه بیش از دو دهه پیش که دکتر زاده وارد جراحی مغز و اعصاب شد، کمتر زنی پا به این عرصه گذاشته بود. اکنون تقریباً ۱۱ درصد از جراحان مغز و اعصاب در کانادا زن هستند. او اکنون به عنوان مادر دو فرزند و جراح مغز و اعصاب موفق، امیدوار است به زنان نشان دهد که می‌توانند خانواده و در عین حال شغلی بسیار موفق و پربار داشته باشند.
یکی از جراحی‌های او که در زمان خودش در مطبوعات پرسروصدا شد جراحی‌ای بود که ۱۵ سال پیش، با بهره‌گیری از شیوه‌ای تازه، به بیمار ۵۲ ساله‌اش امکان داد که به جای چند هفته بستری تنها چند ساعت پس از جراحی تومور مغزی که بدون بیهوشی هم انجام شده بود بیمارستان را ترک کند و عصر را در کنار خانواده‌اش سپری کند، آن هم در حالی که پزشکان به او گفته بودند که بیش از دو ماه زنده نخواهد بود. زاده درباره‌ی شیوه‌ی این عمل گفته بود: «پس از بی‌حسی موضعی بیمار پوست سر را شکافته و به استخوان جمجمه می‌رسیم که بیمار دردی را در آن احساس نمی‌کند و سپس تومور را بر می‌داریم. البته باید کاملا مراقب بخش‌های حساس مغز باشیم و از بروز عفونت در آن پیشگیری کنیم که به این منظور از میکروسکوپ‌ها و تجهیزات بسیار دقیق استفاده می‌شود و سپس به انگلستان آمدم و در بیمارستان به جراحی اشتغال دارم.»
زاده در ۲۰۰۶ در انگلستان به ایجاد مرکزی برای رویارویی با سرطان مغز کمک کرد و دو سال بعد (۲۰۰۸) به کانادا بازگشت و به عنوان جراح مغز و اعصاب در بیمارستان تورنتو وسترن و نیز دانشمند و پژوهشگر در CIHR به کار پرداخت. او در ژوئیه‌ی ۲۰۱۶ به ریاست بخش جراحی انکولوژی University Health Network منصوب شد.
گلاره زاده نه تنها در کار خود نمونه و سرآمد است که به الگوی زنان نیز بدل شده است و بسیاری از زنانی که این شاخه‌ی پزشکی را انتخاب می‌کنند به نقش او و مسیری که او برای آنان هموار کرده است اشاره دارند.
منابع: وب‌سایت‌های دکتر زاده، ومن‌او‌اینفلوئنس، ایسنا و گلوب اند میل
ارسال نظرات