ماجرای غم‌انگیز مهاجری که سرطان، رؤیایش را بر باد داد

به گزارش هفته، به نقل از ژورنال دو مونریال، ایورنو ۴۵ساله در سال ۲۰۱۷ کشورش هائیتی را ترک کرد و از طریق جاده روکسام خود را به کبک رساند و در این سال‌ها و حتی در اوج پاندمی در شبکه بهداشت و درمان به سالمندان کبکی خدمت کرد به امید این که بتواند بقیه عمر خود را در کنار خانواده‌اش در کبک سپری کند. اما روزگار خواب دیگری برای او دیده بود.

معاینات پزشکی ایورنو در سال ۲۰۱۸ نشان داد که این «فرشته نگهبان» به سرطان پانکراس مبتلا شده است و این به منزله پایان رؤیای زندگی او و خانواده‌اش در استان زیبا بود چرا که وزارت مهاجرت کانادا به علت ابتلای او به سرطان با درخواست اقامت او و کل خانواده‌اش مخالفت می‌کند.

اما ایورنو اکنون بیشتر بابت خانواده‌اش نگران و ناراحت است: «ناراحتی من به‌خاطر این است که همسر و فرزندانم نیز قربانی بیماری من شده‌اند. سؤال من از مقامات این است که آیا اگر من بمیریم آن‌ها با درخواست اقامت اعضای خانواده‌ام موافقت می‌کنند؟»

این مهاجر ۴۵ساله به‌رغم ابتلا به سرطان، از ابتدای پاندمی با تمام وجود برای سیستم بهداشتی کبک کار کرده است. اما مارس گذشته وزارت مهاجرت کانادا آب پاکی را روی دستش ریخت و اعلام کرد «به دلایل پزشکی» تقاضای اقامت دایم خانواده او که از طریق برنامه ویژه قدردانی از «فرشته‌های نگهبان» ارائه شده بود، رد شده است. در واقع وزارت مهاجرت کانادا ایورنو را برای سیستم بهداشت و درمان «سربار» تشخیص داده است.

طبق گواهی بهداشت ایورنو، درمان سرطان پانکراس او که در سال ۲۰۱۸ تشخیص داده شد، مستلزم پیگیری و مراقبت‌های ماهانه است. دولت کانادا هم اعلام کرده که درمان سرطان او هرسال بیش از ۲۴ هزار دلار برای سیستم بهداشت هزینه دارد و به عبارتی این مهاجر «باری اضافه» برای بخش بهداشت و درمان کشور است.

جالب این که همسر ایورنو هم در بخش بهداشت و درمان کبک فعالیت می‌کند اما پاسخ منفی وزارت مهاجرت به درخواست اقامت دایم ایورنو شامل حال همسر و دو دخترش هم می‌شود این در حالی است که فقط پدر خانواده مشکل جسمانی دارد.

زوج هائیتیایی اما ناامید نشدند و بار دیگر خواستار آن شدند که وزارت مهاجرت بنا به ملاحظات بشردوستانه با تقاضای آن‌ها موافقت کند. اما مه گذشته وزارت مهاجرت باز هم دست رد به سینه آن‌ها زد و یک قدم دیگر آن‌ها را به اخراج از کانادا نزدیک‌تر کرد.

ایورنو و همسرش در نامه خود به وزارت مهاجرت نامه یک پزشک جراح هائیتیایی به نام دکتر بندسون لومیا را هم ضمیمه کردند که در آن آمده است: «ما متخصصان و امکانات کافی برای پیگیری و درمان بیماری پیچیده‌ای مثل آن چه لیورنو از آن رنج می‌برد، نداریم و قطعاً بازگشت او به هائیتی به معنای مختل شدن روند درمان او خواهد بود.»

لیورنو و خانواده‌اش که در لونگوی زندگی می‌کنند، از پنج سال پیش در پیچ و خم‌ها و کاغذبازی‌های اداری وزارت مهاجرت و وزارت بهداشت گرفتار شده‌اند و دیگر از قانونی شدن وضعیت خود در کبک به‌کلی قطع امید کرده‌اند. لیورنو می‌گوید: پس از چند سال زحمت و تلاش آن هم در اوج بحران کرونا، به اشتباه تصور می‌کردم که دولت به حال ما رحم خواهد کرد اما واقعیت این است که من می‌خواهم از سرطان خلاص شوم و دولت کانادا از شر ما.

ایورنو دو دختر دیگر هم دارد که در هائیتی زندگی می‌کنند و از سال ۲۰۱۷ آن‌ها را ندیده است و بیم آن دارد که سرطان فرصت دیدن دوباره آن‌ها را از او بگیرد.

گفتنی است بیش از دو هزار «فرشته نگهبان» که در کبک مستقر هستند، از طریق برنامه ویژه مهاجرتی که برای آن‌ها راه‌اندازی شده است، درخواست اقامت دایم کرده‌اند.