به گزارش هفته، به نوشته‌ی حمید مقیمی در «barrietoday»، این نامه سرگشاده که توسط بیش از ۲۰۰ سازمان و ۱۰۰۰ نفر امضا شده است، هشدار می‌دهد که دولت داگ فورد، نخست‌وزیر انتاریو، احتمالاً در حال برنامه‌ریزی فوری برای لغو تغییرات ایجاد شده در مارس ۲۰۲۰ است تا دوره انتظار سه ماهه برای واجد شرایط بودن طرح بیمه درمانی انتاریو و تأمین بودجه برای خدمات ضروری پزشکی را برای مدعیان پناهندگی که ادعاهایشان رد شده است، کارگران خارجی موقت، دانشجویانی که اغلب تحت بیمه آموزشگاه خود نیستند، و افرادی که فاقد مدرک هستند حذف کند.
در بخشی از این نامه آمده است: «ما به عنوان ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی انتاریو در خط مقدم، اعضای جامعه‌ی سلامت و سازمان‌های محلی، از دولت استانی خود می‌خواهیم که بهترین کار را برای مردم انتاریو انجام دهد: دستورالعمل‌های موجود را از طریق یک برنامه دائمی برای اطمینان از دسترسی همگانی به خدمات مراقبت‌های بهداشتی برای افرادی که در انتاریو زندگی می‌کنند حفظ کند.»
پوشش مراقبت‌های بهداشتی ضروری است و هزینه‌کرد در این زمینه برای یک مهاجر جدید یا پناهنده، با وضعیت ناپایدار یا عدم حمایت مالی، می‌تواند یک کابوس باشد.
به گفته موسسه ولزلی: «خرید بیمه خصوصی در طول سه ماه انتظار اغلب بسیار پرهزینه است و می‌توان آن را بر اساس شرایط قبلی، مانند بارداری یا دیابت، رد کرد. خانواده‌ها در تامین مراقبت‌های پیشگیرانه و دوران بارداری با مشکل مواجه هستند. بدون مراقبت‌های اولیه و منظم قبل از زایمان، می‌توان انتظار افزایش خطر پیامدهای منفی سلامتی برای مادران و نوزادان تازه‌وارد را داشت.»
پدر و مادری با دختر ۱۱ ساله‌‌شان از محله نورث یورک تورنتو که نگران تورم و قرمز شدن سریع گوش فرزندشان بودند، شبانه به بخش اورژانس رفتند. در ابتدا با تشخیص عفونت ساده در دخترشان آسوده‌خاطر شدند، اما پس از دریافت قبض ۹۰۰ دلاری برای مراجعه به اورژانس، شوکه گردیدند.
ریتیکا گوئل، پزشک، میگوید: «تحقیق در مورد مراجعه به اورژانس توسط کودکان و بزرگسالان بدون بیمه ساکن انتاریو نشان داده است که افرادی که بیمه نیستند کمتر بستری می‌شوند، بیشتر بدون درمان اورژانس را ترک می‌کنند و احتمال مرگ در بدو ورود یا در بخش اورژانس بیشتر است.»
همچنین، در مقایسه با افراد بیمه شده، افراد بدون بیمه به دلیل اثر بازدارنده هزینه‌های بیمارستان، دسترسی به مراقبت را به تاخیر می‌اندازند.
گوئل میگوید که تا قبل از مارس ۲۰۲۰، تخمین زده می‌شود که نیم میلیون کودک و بزرگسال ساکن انتاریو در هر زمان از بیمه سلامت عمومی برخوردار نبودند.
تعدادی از مراکز بهداشتی اجتماعی در سراسر استان برای کمک وجود دارد، اما منابع محدود دارند که آنها را از ارائه و پوشش مراقبت‌های بهداشتی برای همه نیازمندان بازمی‌دارد.
دوران کووید یک مثال واضح از نحوه ارتباط نزدیک جوامع را نشان داده است. ترک افراد بدون بیمه که عمدتاً از خانواده‌های کم‌درآمد هستند به تنهایی می‌تواند منجر به عوارض شدید سلامتی شود. موقعیت‌هایی مانند تنها گذاشتن زن باردار یا نوزادان و کودکان خردسال نیز کاملاً غیر اخلاقی است.
دایانا داسیلوا، کارمند اجتماعی در تورنتو بزرگ، دو نمونه را ذکر می‌کند: «من اخیراً از زنی بدون بیمه برای دسترسی به مراقبت‌های داخل بیمارستانی و جراحی برای سرطان تیروئید مرحله ۱ حمایت کردم. او در اوایل سال جاری توانست اولین عمل جراحی خود را برای برداشتن تومور انجام دهد و دومین عمل جراحی خود را در ماه اوت انجام خواهد داد تا اطمینان حاصل شود که سرطان به سایر قسمت‌های بدن سرایت نخواهد کرد. او در حال بهبودی است و وضعیت سلامتی او ثابت است.»
با این حال، در مثال دوم، یک بیمار مهاجر که دیابت تشخیص‌داده‌نشده داشت، اکنون به دلیل نداشتن دسترسی به موقع به مراقبت‌های بهداشتی از کار افتاده است. داسیلوا شرح می‌دهد که با مردی بالای ۷۰ ساله در تماس هستم که بیش از ۳۰ سال بدون بیمه درمانی در انتاریو زندگی می‌کرد. او هر دو پای خود را از دست داد زیرا به دلیل وضعیت مهاجرتی خود به خدمات درمانی دسترسی نداشت.
به گفته مرکز کانادایی مراقبت‌های بهداشتی پناهندگان و مهاجران، داوطلبان آنها بیش از یک میلیون دلار مراقبت مستقیم پزشکی و دندان‌پزشکی را به کانادایی‌های جدید ارائه کرده‌اند – مراقبت‌هایی که سیستم آنها را ارائه نمی‌دهد. تخمین زده می‌شود که آنها با ارائه خدمات خود بیش از ۲۴ میلیون دلار در سلامت عمومی تورنتو صرفه‌جویی کرده‌اند.
ارسال نظرات