نگاهی به زندگی "کن تیلور" دیپلمات مشهور کانادایی؛ نام او با ماجرای گروگانگیری سفارتخانه آمریکا در ایران گره خورده است

نگاهی به زندگی "کن تیلور" دیپلمات مشهور کانادایی؛ نام او با ماجرای گروگانگیری سفارتخانه آمریکا در ایران گره خورده است

«کن تیلور» دیپلمات کانادایی برای بسیاری از علاقه‌مندان به تاریخ معاصر ایران، نامی آشنا است. در ماجرای اشغال سفارت آمریکا در تهران توسط عوامل جمهوری اسلامی، تیلور در عملیاتی سری توانست چند تن از گروگان‌های آمریکایی را تحت عنوان شهروندان کانادایی از تهران خارج کند. در فیلم آرگو که در سال ۲۰۱۲ منتشر شد و اتفاقا جایزه اسکار بهترین فیلم را گرفت، روایتی از نقش این دیپلمات کانادایی در فراری دادن گروگان‌های آمریکایی به تصویر کشیده شده است.

به گزارش هفته، کنث داگلاس تیلور به عنوان دیپلمات، معلم و تاجر کانادایی شناخته می‌شود. او در پنجم اکتبر ۱۹۳۴ در شهر کلگری استان آلبرتا به دنیا آمد و در ۱۵ اکتبر سال ۲۰۱۵ در نیویورک آمریکا فوت شد. او به عنوان یک کانادایی باوجود آنکه سال‌ها در آمریکا زندگی کرده بود، اما هرگز پاسپورت آمریکایی نگرفت. او مدرک لیسانس هنر را در کالج ویکتوریا در دانشگاه تورنتو و مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته مدیریت بازرگانی در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی دریافت کرده بود. تیلور در سال ۱۹۵۹ به عنوان دیپلمات به بخش خدمات خارجی دولت کانادا پیوست.

تیلور بیشتر به خاطر نقشش در عملیات مخفیانه موسوم به «Caper Canadian» در سال ۱۹۷۹ شناخته می‌شود؛ یعنی درست زمانی که سفیر کانادا در ایران بود. در روز اشغال سفارت آمریکا، شش دیپلمات آمریکایی، موفق به فرار شدند و به سفارت‌خانه‌های دولت سوئد و کانادا رفتند. تیلور با همکاری آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا (CIA) و تهیه پاسپورت کانادایی برای این شش آمریکایی توانست آنها را در جریان گروگان‌گیری کارکنان سفارت آمریکا در ایران، از کشور خارج کند. آنها در ۲۸ ژانویه ۱۹۸۰ با گذرنامه‌های کانادایی از طریق مرز قانونی از فرودگاه مهر آباد تهران خارج شدند.

این شش آمریکایی تحت عنوان یک گروه فیلم‌برداری از کانادا برای تولید یک فیلم علمی- تخیلی معرفی شده بودند. قبل از فرار نیز این شش آمریکایی، چندین هفته در خانه تیلور و یک دیپلمات کانادایی دیگر به نام جان شیردون به شکل مخفیانه زندگی کرده بودند.

در فیلم تلویزیونی محصول کانادا با عنوان «فرار از ایران» که در سال ۱۹۸۱ منتشر شد، نقش تیلور در فراری دادن دیپلمات‌های آمریکایی به تصویر کشیده شده است. در فیلم آرگو، نقش او کمرنگ‌تر نشان داده شد و بیشتر نقش سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا پررنگ شده بود که همین موضوع با انتقادات زیادی مواجه شد. البته خود تیلور چندان به این موضوع اهمیت نداد. تیلور درباره فیلم آرگو گفته بود: «این یک فیلم مفرح، هیجان‌انگیز، مناسب و به موقع است. البته در ماجرای گروگانگیری، کانادا صرفا تماشاگر رویدادها نبود. می‌توانم بگویم که CIA در این آزادسازی به عنوان یک شریک و همکار کوچک‌تر، نقش داشت.»

البته تیلور در ماجرای گروگانگیری سفارتخانه آمریکا، نقشی فراتر از آزادی شش گروگان داشت. تیلور برای ارائه اطلاعات حساس در مورد جزئیات گروگان گیری به آژانس‌های اطلاعاتی کانادا و آمریکا، نقش مهمی را ایفا کرد.

با این وجود، به گفته رسانه نیویورک تایمز، آقای تیلور همواره اصرار داشت که بگوید در بحران گروگانگیری، هیچ کار خارق‌العاده‌ای انجام نداده است و ترجیح می‌داد این اتفاق صرفا یک پیروزی دیپلماسی کانادایی توصیف شود.

زندگی تیلور، بعد از ماجرای گروگانگیری سفارت آمریکا

پس از بازگشت از ایران، تیلور در سمتی جدید با عنوان سرکنسول کانادا در شهر نیویورک منصوب شد. او چندین سال هم به عنوان رئیس کالج ویکتوریا در دانشگاه تورنتو خدمت کرد.

در سال ۱۹۸۰، تیلور، همسرش پاتریشیا و سایر دیپلمات‌های کانادایی که در فراری دادن دیپلمات‌های آمریکایی نقش داشتند، موفق به اخذ نشان افتخار کانادا (Order of Canada) شدند. در سال ۱۹۸۱ نیز تیلور مدال افتخار طلای کنگره را توسط رونالد ریگان، رئیس جمهور وقت آمریکا دریافت کرد. همچنین جایزه لوح طلایی آکادمی دستاوردهای آمریکا هم در سال ۱۹۸۰ به تیلور اعطا شد.

تیلور فعالیت به عنوان دیپلمات را در سال ۱۹۸۴ ترک کرد و از سال ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۹ به عنوان معاون ارشد نابیسکو، یک شرکت تولید مواد غذایی در آمریکا فعالیت داشت.

تیلور و همسرش پاتریشیا، یک پسر به نام داگلاس و دو نوه به نام‌های تریستان و کاسیا، داشتند. تیلور تا زمان مرگش در سن ۸۱ سالگی در شهر نیویورک سکونت داشت. تیلور در اواخر عمر به سرطان روده مبتلا شد که در نهایت در بیمارستان پرسبی‌تریان نیویورک، فوت شد.

پس از مرگ تیلور، رسانه واشنگتن پست به نقل از جیمی کارتر، رئیس جمهور وقت آمریکا، تیلور را به عنوان «قهرمان اصلی» بحران گروگان‌گیری سفارتخانه آمریکا در ایران توصیف کرد.

 

منابع: رسانه نیویورک تایمز، وبسایت as-coa و ویکی‌پدیای انگلیسی

ارسال نظرات