این موزه کفش‌ها را در چهار گالری دیدنی، با آثاری از کفش‌های پابندانه چینی و صندل‌های مصر باستان گرفته تا پاپوش‌های شاه‌بلوط و کفش‌های پر زرق و برق، به نمایش گذاشته است. در این موزه بیش از ۴۵۰۰ سال تاریخ کفش و همه چیز درباره‌ی آن منعکس شده است.
گفتنی است که مشارکت سونیا باتا در صنعت جهانی کفش، او را قادر ساخت تا یکی از بهترین مجموعه‌های جهان را شکل دهد و بزرگترین موزه کفش آمریکای شمالی را در تورنتو ایجاد کند.
کفش‌ها نشانه‌ای از سلیقه و استایل شخصی هستند. با این حال، کفش‌ها همچنین می‌توانند چیزهای زیادی در مورد توسعه‌ی فناوری در جهان به ما بگویند و می‌توانند نمایانگر تغییرات در نگرش‌ها و ارزش‌های جامعه باشند. کفش‌ها همچنین نشانگر شیوه‌های زندگی‌اند و منعکس‌کننده‌ی آب و هوا، اعتقادات مذهبی و چگونگی توسعه مشاغل و نیز چگونگی تغییر نگرش به جنسیت و موقعیت اجتماعی در طول اعصار.
موزه کفش باتا از آن جا شکل گرفت که در سال ۱۹۷۹، زمانی که مجموعه خصوصی خانم باتا از وسعت خانه‌اش پیشی گرفت، خانواده باتا بنیاد موزه کفش باتا را تأسیس کردند. در طول سال‌ها، بنیاد کار میدانی را برای جمع‌آوری و تحقیق در مورد کفش در جوامعی که سنت‌ها به سرعت در حال تغییر هستند – به ویژه فرهنگ‌های بومی آمریکای شمالی و گروه‌های دور قطبی در کانادا، سیبری، آلاسکا و گرینلند، تامین مالی کرد. این مطالعات میدانی منجر به انتشار و تولید مطالب علمی بسیاری برای بنیاد شده است، از گونه‌شناسی کفش‌های بومی تا روح سیبری: زندگی بومی، لباس و کفش.
اما هدف اصلی این بنیاد، ایجاد یک مرکز بین‌المللی برای تحقیقات کفش بوده و نتیجه‌‌اش موزه کفش باتا با مجموعه بی‌نظیر آن با بیش از ۱۴ هزار کفش و اشیاء مرتبط است.
در ۶ مه ۱۹۹۵، موزه کفش باتا درهای خود را در «327 Bloor Street West» در مرکز شهر تورنتو به روی علاقه‌مندان گشود. این موزه به عنوان یک موزه تخصصی منحصر به فرد و در سطح جهانی، به یک مقصد اصلی برای بازدیدکنندگان و ساکنان تبدیل شده است.
ارسال نظرات