با محکومیت اداره مهاجرت کانادا و دفتر ورشو توسط دادگاه فدرال در پرونده رد درخواست مهاجرت ۱۰۷ ایرانی، حالا بسیاری از آنها امیدوار هستند که بتوانند دوباره به رؤیاهای مهاجرتی خودشان برسند. هرچند که تلخی این سال‌های انتظار آن‌قدر بود که کامشان از این پیروزی آن‌قدر هم که باید شیرین نباشد. در این گزارش با تعدادی از این ایرانی‌ها هم‌کلام شدیم و از آنها احساس و نظرشان را درباره حکم اداره مهاجرت پرسیدیم
رخساره موسوی‌نژاد، طراح فرش ایرانی:
زمانی که دوستم شبنم (یکی دیگر از متقاضیان) به من زنگ زد و خبر موفقیت پرونده را داد هر دو از خوشحالی جیغ می‌کشیدیم؛ به‌خاطر این که ظلمی که به ما رفته بود، سرانجام دیده شد و صدای ما هم شنیده شد. از وکیل پرونده، خانم جعفری و همچنین مشاور مهاجرتی آقای اسدی بسیار سپاسگزارم. به نظرم این کار تیمی و حرکت دسته‌جمعی بود که باعث موفقیت پرونده شد. از سیستم قضایی کانادا هم ممنون هستم که باعث شد به حق خودمان برسیم و امیدوارم که اداره مهاجرت این بار اشتباهاتش را جبران کند و در نهایت ما بتوانیم حق پایمال شده‌امان را پس بگیریم.
صنم نظامی، داور بین‌المللی بسکتبال:
دو حس متضاد دارم؛ درعین‌حال که خوشحال هستم اما عصبانی هم هستم. ۴ سال از زندگی ما بر سر «هیچی» به هدررفت. وقتی می‌بینم حکم قاضی هم نشان می‌دهد که به طور عمدی به ما ظلم شده، بیشتر عصبانی و ناراحت می‌شوم. واقعاً مهم‌ترین چیزی که از دست دادیم ۴ سال عمرمان بود و در کنارش ضررهای مادی و روانی اما امیدوارم بقیه راه هموار باشد و همه به هدف‌هایشان برسند.
در پایان اول از خواهرم که خیلی برای من در این پرونده زحمت کشید و بعد از آقای پارسای و خانم جعفری تشکر می‌کنم.
مهدی بهروزی واجاری، مربی شناخته شده والیبال:
من از صمیم قلب خوشحالم که در کشور کانادا سازمان و نهادی وجود دارد که عدالت را برای همه حتی افراد خارج از این کشور برقرار می‌کند و اجازه پایمال شدن حق هیچ‌کس را نمی‌دهد. این در حالی است که یک سازمان بدون دلیل موجه فردی را ریجکت می‌کند و به این فکر نمی‌کند که او و افراد خانواده‌اش چه سختی روحی و مالی خواهند کشید. امیدوارم و مطمئنم که باتوجه‌به پتانسیل‌های موجود در کانادا بتوانم کمک زیادی در پیشرفت و گسترش ورزش والیبال بخصوص والیبال پایه که تخصص من است داشته باشم و بتوانم ورزشکاران نامداری را به عرصه والیبال این کشور معرفی کنم. همیشه ورزشکار و تندرست باشید.
شایسته ابراهیمی، مترجم و نویسنده:
وقتی شنیدم حکم قاضی به نفع ماست و اداره‌ی مهاجرت محکوم شده، اولین احساسی که داشتم، قدرتمندی بود و شادی از پیروزی حقیقت. بعد، به یاد این چهار سال افتادم که چقدر فراز و نشیب داشت؛ به یاد روزی که داشتیم تصمیم می‌گرفتیم به این شکایت بپیوندیم یا نه؛ ازیک‌طرف، شک نداشتیم که حقمان ضایع شده و باید جلوی این بی‌عدالتی تاریخی بایستیم و از طرف دیگر، فکر می‌کردیم مگر می‌شود جلوی اداره‌ی مهاجرت یک کشور دیگر ایستاد و حق ضایع‌شده را پس گرفت؟ خانم جعفری کار بزرگی انجام دادند و حالا امیدواریم به مرحله نهایی.
فریده امین‌الرعایا، مجسمه‌ساز و نقاش:
روزی که به سرم زد تا از اداره مهاجرت شکایت کنم به‌خاطر این بود که یک حسی به من تلنگر می‌زد، تو باید بیشتر از اینها بجنگی. این حس همیشه من را هل داده است. با همین حسِ «باید» از موانع جدی بسیار زیادی عبور کردم. پس عزم جزم کردم و حسم می‌گوید: «تو حتما بهش می‌رسی»
این دادگاه شد یه وسیله برای رسیدن به این آرزو. خیلی‌ها در مسیر به من می‌گفتند کوتاه بیا. این دادگاه بردنی نیست اما من ایمان کامل داشتم اول به خدا و بعد به خانم جعفری. سلامتی و انرژی مضاعف برای ایشان از خداوند منان خواستارم و امیدوارم خداوند دست یاریش را تا آخر مسیر از روی شانه‌هایمان برندارد.
آرتا زاهدی، روزنامه‌نگار:
با تمام ناامیدی و چشم‌های پر از انتظار دادگاه بالاخره تشکیل شد و رأی قاضی به نفع شاکیان پرونده صادر شد. بعد از حدود ۴ سال انتظار حقوق پایمال شده شاکیان به دلیل بی‌عدالتی در دفتر ورشو به همه برگردانده شد و همه اینها حاصل تلاش وکلا و همه دوستانی بود که صبر پیشه کردند. آقای پارسای که در بدترین لحظات امید و انگیزه دادند برای ایستادگی، خانم جعفری که با قدرت دفاع کردند و افرادی که پیگیر بودند. این پیروزی یک موفقیت نه برای شاکیان این پرونده بلکه برای سیستم قضایی کانادا بود.
در این رابطه بیشتر بخوانید:
- پانته‌آ جعفری، وکیل ۱۰۷ ایرانی در دادگاه: این پیروزی اول ما بود اما اگر قلدری کنند به دادگاه برمی‌گردیم!
- علیرضا پارسای، مشاور مهاجرت گروهی از ایرانیانی شاکی از دفتر ورشو: دفتر ورشو، زندگی خیلی‌ها را از بین برد
- گفت‌و‌گوی هفته با رامین اسدی، مشاور مهاجرتی در کانادا: آنها می‌خواستند پرونده ایرانیان را رد کنند و دنبال بهانه بودند
ارسال نظرات