آیا امید در میان ما ایرانیان تجلی خاصی دارد؟
اگر امیدِ اجتماعی برای ما متصور باشد، چه شکلی دارد یا به قولِ هراری چگونه تخیلیست؟
علیرضا سهندرازیان یکی از اعضای خوشسابقه تیم ملی فوتبال ایران که بنا به گفته خودش به دلیل مصدومیت زودتر از موقع از بازی حرفهای فاصله گرفت. او با خانوادهاش 5 سال پیش در مونترال ساکن شد و با تلاشی خستگیناپذیر رویای دوران کودکی خود را پی گرفت. میگوید همیشه دوست داشته به کار نان و شیرینی وارد شود و بالاخره در مونترال شرایط برای این ورود مهیا شد.
اگر امیدِ اجتماعی برای ما متصور باشد، چه شکلی دارد یا به قولِ هراری چگونه تخیلیست؟
من دانشجوی دانشگاه یورک تورنتو هستم و در حال سفر به سَبکِ هیچهایک (hitchhiking) در شرق کانادا. اگر ...
کنگره ایرانیان کانادا یکی از مطرحترین نهادهای جامعهی ایرانی-کانادایی است و در طول عمر نه چندان طو...
نفیسه حقیقت جوان: من رسانههایی را میشناسم که اتفاقاً مثل ایندیپندنت در لندن مستقر هستند، با سرمای...
با بزرگ شدن شهرها و کوچک شدن خانوارها، در طول روز آدمهای بیشتری را میبینیم ولی آدمهای کمتری را م...
اگر مطالعهکنندگان فرهنگ، در جامعهٔ عصر خود به رواج هجو برخوردند، باید آن را زنگِ خطر و نشانِ تزلزلِ...
گروه ادبیات هفته غزلی از سعدی را به مناسبت شب یلدا انتخاب کرده که همراه با نکتهگشایی از کتاب شرح غز...
با هدیهٔ ۱۵میلیوندلاریِ بانو «ژینا کُدی» که نام ایرانیاش «پروانه بکتاش» است، نام دانشکدهٔ مهندسی ک...