گروه ترجمه هفته|
ریما جامو ایمسیس Rema Jamous Imseis نماینده دولت فدرال کانادا در آژانس پناهجویان سازمان ملل متحد معتقد است که سال ۲۰۲۰ به علت همه‌گیری کرونا که بدون استثنا همه کشورهای جهان از جمله کانادا را به شدت تحت تاثیر قرار داد، از نظر اسکان مجدد پناهجویان بدترین سال تاریخ معاصر بوده است.
در حالی که با اوج گرفتن همه‌گیری کووید۱۹ نزدیک به یکصد و هفتاد کشور جهان از بیم شیوع کرونا و به منظور محافظت از سلامت شهروندان خود مرزهایشان را بسته یا محدودیت‌های شدیدی در مرزهای زمینی، هوایی و دریایی خود به اجرا گذاشتند، میلیون‌ها نفر در نقاط مختلف جهان بلاتکلیف و سرگردان شدند و به علت محدودیت‌های اعمال شده قادر نیستند به کشورهای متبوعشان بازگردند یا این که به کشورهای مدنظرشان بروند.
با این حال به گفته خانم رما جامو ایمسیس ، کانادا از معدود کشورهایی بود که به درخواست‌های فوری کمیساریای عالی پناهجویان سازمان ملل متحد پاسخ مثبت داد.
خانم ایمسیس در گفتگو با لاپرس کانادا تاکید کرد حتی در زمانی که شیوع کروناویروس در جهان به اوج خود رسیده بود و هر روز قربانیان زیادی می‌گرفت و در شرایطی که اکثر کشورهای جهان مرزهای خود را به روی مسافران خارجی بسته بودند، دولت فدرال کانادا «حالت اضطراری» را که کمیساریای عالی پناهجویان سازمان ملل متحد بر آن اصرار می‌ورزید، قبول کرد. در ادامه نیز به تدریج که با بهبود نسبی اوضاع همه‌گیری کرونا، محدودیت‌ها تعدیل و مسافرت‌ها از سر گرفته می‌شد، اتاوا موارد اضطراری بیشتری را قبول کرد.
نماینده دولت فدرال کانادا در آژانس پناهجویان سازمان ملل متحد افزود متاسفانه هنوز به سطوح پیش از بحران پاندمی کرونا باز نگشته‌ایم اما کانادا همواره در شرایط بحرانی به آن دسته از پناهجویانی که در شرایط ناامیدی و استیصال به شدت محتاج کمک هستند، جلیقه نجات داده و آنها را از مخمصه نجات داده است.
«ما بی صبرانه منتظر آن هستیم که روزی برسد که دیگر هیچ کس در جهان به خدمات و حمایتهای ما نیاز نداشته باشد.» (ریما جامو ایمسیس Rema Jamous Imseis نماینده دولت فدرال کانادا در آژانس پناهجویان سازمان ملل متحد)
خانم ایمسیس خاطر نشان کرد امیدواریم که سال ۲۰۲۱ اوضاع و شرایط در مسیر مثبت دگرگون شود تا بتوانیم نه تنها به اهدافی که در زمینه مهاجرت تعیین کرده‌ایم دست پیدا کنیم بلکه از آنها نیز فراتر برویم.
پیش از آن که بحران کرونا به یکباره از راه برسد و همه چیز را به هم بریزد، دولت فدرال کانادا در نظر داشت به حدود ۳۰ هزار پناهجو در سال ۲۰۲۰ اسکان بدهد این در حالی است که تا پایان سپتامبر گذشته کمتر از شش هزار پناهجو در کشور پذیرش شده بودند.
الکساندر کوهن سخنگوی مارکو مندیچینو وزیر مهاجرت کانادا اعلام کرد شمار پناهجویانی که سال ۲۰۲۰ در کشور پذیرفته شدند در روزهای پایانی سال به حدود هفت هزار نفر نزدیک شد.
اتاوا پذیرش و اسکان مجدد ۳۵ هزار پناهجو را در سال ۲۰۲۱ مد نظر قرار داده است اما با توجه به پایان نامعلوم پاندمی و شرایط مبهم و فراز و نشیب‌های نامشخصی که احتمالا پاندمی کرونا برای همه کشورها به وجود خواهد آورد، هیچ تضمینی وجود ندارد که دولت فدرال بتواند به اهدافی که در این زمینه برای خود تعیین کرده است، دست پیدا کند.
هفته را دنبال کنید در: اینستاگرام – تلگرام – توئیتر
| بیشتر بخوانید:
|
سخنگوی وزارت مهاجرت کانادا با ارسال نامه‌ای الکترونیکی به رادیو کانادا اعلام کرد که سازوکار استقرار مجدد پناهجویان در کشور با ظرفیت محدود به کار خود ادامه می‌دهد و امید می‌رود که با کاهش شدت پاندمی این روند سرعت بیشتری پیدا کند.
الکساندر کوهن افزود با این که فعالیت‌های ما تحت تاثیر محدودیت‌های پاندمی مختل شده است با این حال از ابتدای پاندمی تا کنون راهی طولانی را پیموده‌ایم و در حال حاضر شمار پرونده‌های پناهجویی که رسیدگی می‌کنیم، نسبت به همین زمان در سال گذشته تقریبا شش برابر بیشتر شده است.
آموزش و تحصیل جوانان
خانم ایمسیس می‌گوید بسته شدن مرزها به علت بحران کرونا تنها چالشی نبود که پناهجویان در سال ۲۰۲۰ با آن روبرو شدند. پیش از آن که کرونا از راه برسد، بسیاری از آوارگان و پناهجویان در جهان برای گذران زندگی به هر طریقی که شده گلیم خود را از آب می‌کشیدند اما ویروس نه تنها مرزها را به روی پناهجویان مسدود کرد بلکه راه نان خوردن آنها را هم بست چرا که با بسته شدن کسب و کارها و تعطیل شدن بسیاری از شرکت‌ها و کارخانه‌ها، بسیاری از آوارگان و پناهجویان نیز منبع درآمد خود را از دست دادند.
نماینده دولت فدرال کانادا در آژانس پناهجویان سازمان ملل تصریح کرد: «ویروس کرونا توان و ظرفیت خانواده‌های پناهجو را برای تامین نیازهای خود و خانواده‌شان به شدت تضعیف کرد. پاندمی کرونا خانواده‌های پناهجوی زیادی را در شرایطی «آسیب پذیر» و بعضا «به شدت آسیب پذیر» قرار داد.»
در این اوضاع بنیه مالی خانواده‌های پناهجو نیز برای تامین امکانات آموزشی و تحصیلی فرزندانشان به شدت آسب دید. طرح B آموزش از راه دور نیز صرفا در برخی از کشورهای توسعه یافته امکان اجرای آن وجود داشت و در بسیاری از کشورهای به علت نبود امکانات و زیرساخت‌های لازم اجرای آن عملا غیرممکن بود.
به گفته خانم ایمسیس، برخی تحقیقات و بررسی‌ها حاکی از آن است که نیمی از دختران خانواده‌های پناهجو حتی پس از پایان یافتن پاندمی کرونا نیز دیگر هرگز نخواهند توانست تحصیلات متوسطه خود را از سر بگیرند.
کمیساریای عالی پناهجویان سازمان ملل متحد به تازگی هفتادهین سالگرد تاسیس خود را جشن گرفت. این آژانس با هدف کمک به اروپایی‌های آواره پس از جنگ جهانی دوم تاسیس شد و در ابتدا قرار بود چند سال بیشتر فعالیت نداشته باشد اما امروز نه تنها فعالیت آن همچنان ادامه دارد بلکه رسالت آن به حمایت از همه پناهجویان سرتاسر جهان گسترش یافته است.
ایمسیس افزود متاسفانه شرایط به گونه‌ای است که دامنه تلاش‌ها و حمایتهای کمیساریای عالی باید هر روز گسترش پیدا کند و این به معنای شکست جامعه بین‌المللی برای حل مشکلات کهنه و خشکاندن ریشه‌های اصلی آوارگی در عرصه جهانی است.
