داستان

به دنبال آخرین شعار، ولوله‌ای در مردم افتاد و چندین صدای در هم آمیخته که «انا الحق» را فریاد می‌کردند، فضا را پر کرد. چهره‌ی حلاج برافروخته شد و لرزشی در اندامش افتاد...

چند روز پیش حالم هیچ تعریفی نداشت. بدجوری تو افسردگی منفی گیر کرده بودم. به شوخی به دوستانم میگم که من هیچ‌وقت شاد و شنگول نیستم...

یه خانم بزی بود که اسمش بزبز زنگوله‌پا بود. زنگوله رو مادر خدابیامرز خانم بزی، سر عقد بهش داده بود و واسه همین همیشه و همه‌جا باهاش بود...

شبنم چرا این‌قدر با گوشیت ور میری؟ از عصر که اومدی گوشی دستته، آخه دختر پاشو به کارای مدرسه‌ات برس

وقتی از ابر جدا شد و سقوط آزاد را، بی خواست خود، آغاز کرد، دنیای جدیدی که پیش رویش گشوده شده بود او را به وحشت افکند

فردا آخرین سه‌شنبه سال است و خریدهای ما برای عید شروع می‌شود، هیچ‌کس در دلباغ دوست ندارد بخوابد، همه دلشان می‌خواهد تا خود صبح در کنار هم بنشینند و بگویند و بخندند

آناهید دختر ساده و بی‌آلایشی بود و از وقتی یادم می‌آید، همیشه عجله داشت. صبح زود بیدار می‌شد یک لیوان شیر و بلافاصله پشت‌بندش، یک آب‌پرتقال پاکتی با قند بالا می‌نوشید

دیگر بهتر از این نمی‌شد. انگار بعد از آن همه عذابی که این مدت کشیدم در رحمت خدا باز شده و قرار بود مشکلات ما حل شود. بلی حل شد، آن سال با وجود آن همه مشکلات و بیماری کرونا، عید خوبی داشتیم

پیر بانو یک سفره سفید اطلس زردوزی شده داشت که مخصوص هفت‌سین بود. آن را هم از صندوقخانه درآورد و با احترام و خوشحالی بوسید و روی گلیم پهن کرد و شروع کرد به چیدن هفت‌سین. به هفت نقطه‌ی سفره دست زد و هفت کلمه‌ی طلایی ظاهر شدند: سلامتی، سرسبزی، سرور، سپیدبختی، سرفرازی، سازندگی، سعادت

حالا که درس‌ات را تمام کردی چی برنامه داری؟ آه از نهادم برآمد و گفتم: ای‌کاش قبلاً کابل می‌آمدم و... ثریا دستی به پشتم کشیده گفت: دوست عزیزم! زمان به عقب برنمی‌گردد. پیش رویت را نگاه کن...