آیا بشر اولیه به خواب زمستانی می‌رفت؟
محققان می‌گویند انسان‌های نخستین احتمالا زمستان‌های بسیار سخت را در خواب پشت سر می‌گذاشتند.
آیا واقعا انسان‌های اولیه درست مثل خرس‌ها و گرازهای زمستانی به خواب زمستانی فرو می‌رفتند؟ شاید این سناریو در نگاه اول عجیب و غریب به نظر برسد، اما می‌تواند توضیح دهد که چگونه بشر نخستین توانسته است ماه‌ها در غارهای تاریک، در سرمای شدید و با غذای کم زنده بماند.
به گزارش هفته، به‌نقل از پایگاه اینترنتی futura-sciences، محققانی که مطالعات جدید در این زمینه انجام داده‌اند، خودشان اذعان دارند که شاید فرضیه خواب زمستانی انسان‌های نخستین بیشتر به یک داستان علمی تخیلی شباهت داشته باشد اما این یکی از راه‌های احتمالی است که بشر را در برابر زمستان‌های سخت و طولانی زنده نگه داشته است. این استراتژی که شامل ذخیره چربی در طول پاییز برای مصرف در خواب زمستانی است، امکان زنده ماندن در هنگام کاهش دما و کمبود غذا را میسر می‌کند. اما این قابلیتی است که بشر امروز ندارد و تمام سال بیدار است.
ضایعات استخوانی مرتبط با خواب زمستانی در غارهای تاریک
امروز دو محقق با طرح فرضیه خواب زمستانی بشر نخستین، نگاه‌ها را به خود جلب کرده‌اند. آنتونیس بارتسیوکاس از دانشگاه Thrace یونان و خوان-لوئیس آرسواگا دیرینه‌شناس دانشگاه مادرید، اسکلت هومینیدها یا نخستین‌سانان را در منطقه Sima de los Huesos در شمال اسپانیا (مجموعه‌ای از استخوان‌ها با قدمت بیش از ۴۰۰۰۰۰ سال و متعلق به اولین نئاندرتال‌ها و پیشینیان آن‌ها) مورد مطالعه قرار دادند و به وجود ضایعاتی در این استخوان‌ها پی بردند که به اعتقاد آن‌ها مربوط به «خواب زمستانی در غارهای تاریک» بوده است. این دو محقق احتمال می‌دهند که بدن انسان‌های اولیه نیز درست مثل برخی حیوانات مثل خرس‌ها با آغاز فصل سرما در یک وضعیت متابولیكی قرار می‌گرفت که به آن‌ها كمک می‌کرد برای مدت طولانی در سرمای سخت با دریافت مواد غذایی محدود زنده بمانند.
هفته را دنبال کنید در: اینستاگرام – تلگرام – توئیتر
| بیشتر بخوانید: |
