صدف مونترال و گوهرهایی از تاریخ المپیک/ دیدنی‌های مونترال 1

نگاهی به نماد المپیک مونترال

دیدنی‌های مونترال / بخش اول

شاید تا به‌حال صدف مونترال برجای‌مانده از بازی‌های المپیک مونترال را دیده‌اید. اگر نه از نزدیک و از داخل، دست‌کم از دور آن را دیده‌اید. نمی‌توان در این شهر زندگی کرد و این صدف مونترال را ندید.

بازی‌های المپیک لندن بهانه‌ای شد تا بخش نخست از دیدنی‌های مونترال و ماجرای تولد این استادیوم متفاوت را، که بیشتر از سه دهه پیش صحنه یکی از بزرگ‌ترین مراسم ورزشی جهان شد، موضوع این نوشته کنیم. از المپیک 1976 می‌گویم که اگر خود المپیک را به خاطر نیاورید، حتماً نام «نادیا کومانچی» خاطره شما را تازه می‌کند. سی و شش سال پیش نادیا کومانچی، ژیمناست جوان رومانیایی، اعجازی در المپیک 1976 آفرید که لقب «ملکه مونترال» را برای او به ارمغان آورد.

برای اولین بار کانادا و شهر ما، مونترال، میزبان بازی‌های صلح و دوستی بود.

نادیای 15 ساله با به دست آوردن سه مدال طلا و یک برنز رکورد ژیمناستیک جهان را شکست. آوازه شهرت او تصویر و حرکت‌های زیبا و ماهرانه او از اقیانوس‌ها گذشت و در جای جای دنیا همه را پای تلویزیون‌ها و تماشای بازی‌های زیبای المپیک 1976 مونترال کشاند. او گوهری بود که در دل صدف بزرگ استادیوم المپیک مونترال درخشید و هنوز هم یاد او، نام او و تصویر زیبایش زینت‌بخش این استادیوم بزرگ است.

در چهارم دسامبر 1969 «ژان دراپو» Jean Drapeau، شهردار وقت مونترال و احداث‌کننده مترو و شهر زیرزمینی، و همچنین برگزارکننده نمایشگاه بین‌المللی 1967، اعلام کرد که شهر مونترال به عنوان میزبان بازی‌های المپیک تابستان 1976 نامزد شده است. در روز 12 مه ‌1970 کمیته بین‌المللی المپیک CIO این انتخاب را به طور رسمی‌ اعلام کرد. از این لحظه می‌بایست مونترال خود را آماده پذیرایی از این اتفاق بزرگ ورزشی می‌کرد.

در مونترال می‌بایست دهکده‌ای متولد می‌شد تا بتواند برای برگزاری مراسم، اسکان ورزشکاران و میهمانان، پارک خودروها و سایر نیازها جوابگو باشد. در آوریل 1972 شهر مونترال از ماکت استادیوم آینده این شهر در برابر خبرگزاری‌های بین‌المللی پرده برداشت. یک سال بعد، در آوریل 1973 کارهای ساختمانی زیر نظر طراح و معمار فرانسوی روژه تایبرت (Roger Taillibert) در پارک المپیک آغاز شد. این ساختمان بیضی شکل شبیه یک صدف غول پیکر است که سقف آن باز بوده و به صورت غیردائمی‌ پوشیده شده است.

 

صدف مونترال

برجی به بلندای 175 متر به صدف وصل شده که از پایه تا بالای آن 23 تا 63.4 درجه خمیدگی دارد.

این برج در مونترال بزرگ‌ترین برج خمیده دنیاست و در «گینس» به عنوان رکورددار ثبت شده است و به این ترتیب سرفرود آورده و نظاره‌گر و حامی ‌همیشگی پیکره صدف است.

ساخت صدف مونترال با آن برج و دیگر متعلقات آن 1.47 میلیارد دلار تمام شد و سرانجام صدف و برج به یکی از نمادهای شهر مونترال بدل شد. این برج زیبا، سقف صدف را با 26 کابل بسیار قوی فولادی به طور دائمی ‌مورد حمایت خود قرار داده است؛ سقفی که از دو دیواره از جنس نوعی پلاستیک و تفلون به صورت مقاوم و ضدگلوله ساخته شده است.

بین دو دیواره سقف، فضایی به ارتفاع سه متر قرار دارد و در این فضا سیستم گرمایش سقف، یعنی شوفاژ نصب شده تا باعث آب شدن برف‌های سنگین زمستانی روی سقف شود. غافل از این که با وجود تمام تجهیزات خود، نمی‌تواند در برابر زور سرما و برف زمستانی مونترال مقاومت کرده و جان سالم به در ببرد، به طوری که این سیستم تا به حال با دو بار خرابی و ریزش سقف، 250 میلیون دلار خرج روی دست دولت کبک و شهروندان گذاشته، در نتیجه دو طیف موافق و مخالف سقف موقت ایجاد کرده است.

البته این سقف با قابلیت جمع شدن، باعث می‌شود که در زمان مقتضی سقف برداشته شود به شکلی که از داخل سالن اصلی استادیوم می‌شود آسمان آبی روز و ستارگان شب را مشاهده کرد. این سالن گنجایش 53858 تماشاچی دارد که با افزودن پله به 62000 نفر هم می‌تواند برسد.

 

از بالای برج می‌توان چشم‌اندازی از مونترال زیبای خودمان را دید که از هیچ نقطه دیگری قابل دیدن نیست. با دوربین‌های قوی می‌شود دور تا دور مونترال تا فاصله 80 کیلومتری را مشاهده کرد.

در طبقه دوم این برج در مونترال همیشه نمایشگاهی برپاست که می‌توان به‌رایگان از آن بازدید کرد. در قسمت پشتی و بیرونی برج، آسانسور شیشه‌ای بزرگی قرار گرفته که در روزهای شلوغ تابستان، روزانه نزدیک به 100 بار رفت و آمد دارد و خیل گردشگران و مشتاقانی را با خود بالا می‌برد که می‌خواهند مونترال و شگفتی‌هایش را با یک نگاه کشف کنند.

در زمان برگزاری المپیک مونترال به دلیل فشردگی کارهای ساختمانی و ترس از به پایان نرسیدن کامل و به‌موقع آن و انصراف (کمیته بین‌المللی المپیک) از برگزاری مراسم در مونترال، دولت کبک ناچار شد با پذیرش هزینه‌ای بیشتر از مقدار پیش‌بینی‌شده و بدون ساختن برج و با سقف باز که بر روی سالن اصلی آن قرار دارد، به افتتاح المپیک بپردازد.

کارهای ساختمانی بعد از چند سال توقف، در سال 1979 از سرگرفته شد و تا سال 1987 طول کشید تا برج مونترال به زیبایی امروز رسید. این برج عضو فدراسیون برج‌های بزرگ دنیاست. دارای 20 طبقه است ولی با ارتفاعی برابر 175 متر، می‌شود گفت که همانند برجی 40 طبقه است و ششمین ساختمان بلند مونترال است.

 

 

در محوطه بیرون، در مقابل در ورودی ساختمان، پرچم‌های 26 کشور برنده مدال طلا در آن سال، سر بر آسمان برافراشته و در گردهمایی‌ خود باهم از ورزشکارانشان و افتخارهایی سخن می‌گویند که آنان برای کشورشان آفریده‌اند؛ افتخارهایی که از بین 6084 ورزشکار زن و مرد از 92 کشور جهان در 21 رشته ورزشی نصیب آنان شده است.

صدرنشین این گروه، با 49 طلا، 41 نقره، و 35 برنز شوروی سابق است. کشور میزبان (کانادا) با داشتن 5 نقره و 6 برنز به مقام 27 دست یافته و اما ایران ما با داشتن یک نقره و یک برنز در جایگاه سی و دوم ایستاده است.

یکی از نقطه‌های تاریک المپیک مونترال، تحریم آن توسط 28 کشور آفریقایی است. این تحریم در اعتراض به حضور نیوزیلند در این بازی‌های صلح و دوستی صورت گرفت، زیرا نیوزیلند در بازی‌های راگبی در آفریقای جنوبی نژادپرست شرکت کرده بود.

این استادیوم بزرگ علاوه بر المپیک و سایر مسابقه‌های ورزشی تا به حال شاهد برگزاری کنسرت‌های مهمی ‌مانند کنسرت گروه پینک فلوید، مایکل جکسون، مدونا و نیز پذیرایی از «پاپ ژان پل دوم»، کنسرت بزرگ و 5500 نفره متالیکا که به دلیل آتش گرفتن مسئول این گروه نیمه تمام ماند و مراسم بزرگ برادر آندره و بسیاری دیگر… بوده است.

 

از نمادهای بازی‌های المپیک مونترال

سگ آبی (Castor) این حیوان متین، صبور و تلاشگر که به دلیل این ویژگی‌های شخصیتی‌اش یکی از نمادهای کانادا محسوب می‌شود و تصویر آن روی سکه‌های پنج‌سنتی حک شده و حتی روی تمبرها حضور دارد، در بازی‌های المپیک مونترال باز همچنان جایگاه نمادین خود را حفظ کرد و تصویرش به عنوان نماد بازی‌ها شناخته شد.
به مناسبت شروع بازی‌های المپیک 2012 لندن، مشعل المپیک مونترال در تاریخ 27 ژوئیه، هم‌زمان با لحظه شروع بازی‌ها روشن شده و تا تاریخ 12 اوت، پایان بازی‌ها، روشن نگاه داشته شده است.
در طول تابستان برنامه‌های مختلفی در این استادیوم برگزار می‌شود که با مراجعه به سایت آن می‌شود اطلاعات لازم را دریافت کرد. بعضی از این برنامه‌ها به طور مجانی انجام می‌شود.

از طریق متروی خط سبز و ایستگاه‌های Viau, Pie-1X به آسانی می‌توان به پارک المپیک رسید.

بازدید کامل از این صدف زیبا و غول‌پیکر، مراکز ورزشی آن و صعود به بالای برج امکان‌پذیر است. از بالای برج می‌توان مونترال را تا فاصله 80 کیلومتری (در هوای مناسب) مشاهده کرد. ورودی این مجموعه زیبا 22 دلار، برای کودکان زیر 17 سال 11 دلار و برای دانشجویان 16.50 است.
برای شما بازدید خوش و لذت‌بخشی را آرزو می‌کنیم!

 

منابع مورد استفاده برای تهیه این مطلب:

1. تحقیق از محل استادیوم المپیک و استفاده از مدارک موجود در آنجا
2. http://ville.montreal.qc.ca
3. http://www.imtl.org/edifices/Stade-Olympique-Montreal.php

4. دانش‌نامه آزاد ویکی پدیا