این کفش را برای آقای «ترودو» دوختیم «فاطمه طوسی»، مسافری که می‌خواهد سفیر صلح باشد

در جای جای این کره خاکی ناهموار و پر رمز و راز، هستند کسانی که کلامشان درباره‌ی صلح، دوستی و مهربانی، علاوه بر ثبتِ روی کاغذ، بر دل می‌نشیند. به نظر می‌آید خانم «فاطمه طوسی» از همین گروه است.

ماجرای این گفت‌وگو با تماس تلفنی یکی از علاقه‌مندان مجله هفته شکل گرفت. تماس برقرار شد و خوشبختانه خانم طوسی با انجام گفت وگو موافقت کرد.

خانم طوسی به گفته خودش طراح کفش است. او کتاب هم منتشر کرده است.

خانم فاطمه طوسی گرامی شما طراح کفش هستید. رایطه شما با این هنر از کجا آغاز شده است؟

من دختر مرحوم حجت الله طوسی صاحب برند کفش «جاپا» در تهران هستم،، پدرم حدود ۷۰ سال از زندگی و عمرش را برای حفظ این حرفه هنری کرد. بعد از درگذشت پدرم من مدیر این کارخانه کفش مردانه دست دوز شدم. البته صاحب یک گالری‌فروشگاه کفش در خیابان فلسطین هم هستم. کفش‌های ما مشتریان خاص خودش را دارد و از طرفی علاقه من به طراحی جواهرات باعث شد که آلبومی هم از جواهرات به سبک مدرن و کلاسیک را طراحی نمایم.

من هنر طراحی کفش و جواهرات را از پدرم به ارث برده‌ام، و این هنر را از او به یادگار دارم،، هدف من این است که این صنعت قدیمی کفش دست دوز را برای ملت و خانواده ام حفظ کنم.

چه شد که تصمیم گرفتید به کانادا بیایید؟

خوب البته من به کشورهای زیادی سفر کرده‌ام و به عنوان یک محقق آداب و رسوم خیلی از انسان‌ها را از نزدیک مورد بررسی قرار داده‌ام، ولی خیلی دوست داشتم به کانادا بیام و چون مدتی بود که در مورد مهربانی آقای «ترودو» و حرف‌های انسان دوستانه ایشان می‌شنیدم، و اینکه او مرزها را برای مهاجران که مایل هستند به این کشور پهناور و زیبا سفر کنند، باز گذاشته و ایرانیان زیادی در این کشور زندگی می‌کنند، همین انگیزه‌ای بود تا این فرد مهربان را ببینم که برای همه انسان‌های کره زمین ارزش قایل است. می خواهم  بتوانم از او تشکر ویژه داشته باشم. به همین دلیل تصمیم گرفتم که یک کفش جالب طراحی و از چرم زیبا تهیه و آن‌را از طرف ایرانیان،، برای آقای جاستین ترودو به ارمغان بیاورم. می‌دانم ایرانیان مقیم کانادا این کشور را دوست دارند و برای همین اینجا را برای زندگی انتخاب کرده اند.

التبه می دانید که الان حتی سفارت و کنسولگری ایران در کانادا بسته است و خیلی از ایرانی ها با این موضوع مشکل دارند و آقای ترودو هم که قول داده بود سفارت را باز کند چنین نکرد. اگر بتوانید آقای جاستین ترودو را ببینید چه پیامی به ایشان می‌دهید؟

خوب البته این صحبت شما جای بحث زیادی دارد، چون این مسایل مربوط به حوزه سیاست دو کشور و روابط دیپلماتیک است و من مایل نیستم وارد حوزه سیاست بشوم. البته اطلاعات کافی هم در این زمینه‌هایی که فرمودید ندارم. بنابراین تنها می‌توانم ابراز امیدواری کنم که این روابط در آینده‌ای نزدیک بهبود یابد. اما اگر من با آقای جاستین ترودو به واسطه این کفش ملاقاتی داشته باشم حتما این درخواست را از طرف ایرانیان و تمام مهاجران ایرانی در کانادا از ایشون خواهم داشت.

ممکن است مراحل ساخت این کفش بسیار ویژه  را توضیح دهید؟

طراحی این کفش توسط خودم و به مدت یک‌هفته طول کشید و برای دوختن و ساختن این کفش ۱۲ نفر کفاش و استاد کارماهر به مدت یک‌ماه در کارخانه زحمت کشیده‌اند. تمام مراحل ساخت کفش از ابتدا تا انتها با دست انجام شده است. سپس ما مهری را که اسم و فامیل آقای «جاستین ترودو» و نماد پرچم کانادا، برگ درخت افرا، را ساختیم و داغ کردیم و بر روی چرم کنار کفش استفاده کردیم. جالب است بدانید که ما معمولا برای کفش‌های خاصِ سفارشی از پوست طبیعی کروکودیل و مار و شترمرغ استفاده می‌کنیم اما من چون می‌دانستم که مردم کانادا برای حیوانات و کلا طبیعت احترام قائلند، و حفظ حیات برایشان بسیار مهم است، به احترام ملت کانادا از چرم مصنوعی کروکودیل استفاده کردم. این کفش مخصوص آقای «جاستین ترودو» ساخته شده و بسیار مدل خاصی است و تنها فقط یک جفت در کل دنیا!

شما چطور می‌خواهید ایشان را ملاقات کنید؟ برنامه‌ای دارید؟

من مدت کوتاهی است که به کانادا وارد شده‌ام. الان دارم با مجله «هفته» که سال‌هاست در شهر مونترال منتشر می‌شود مصاحبه می کنم. امیدوارم هر کسی که این مصاحبه را می‌خواند و می‌تواند در این زمینه مرا یاری کند، پا پیش بگذارد. بخصوص نمایندگان ایرانی در پارلمان امیدوارم بتوانند کمک کنند.

آن‌ها باید بدانند که این جفت کفش هزاران کیلومتر سفر را طی کرده تا به این‌سوی کره زمین رسیده است. مایلم آقای جاستین ترودو را ملاقات کنم و خودم با دستان خودم این کفش را به او تقدیم کنم و به او بگویم پیام ایرانیان برای کانادا و جهان صلح و مهربانی و دوستی است. این پیام بویژه امروز مهم است که مردم جهان و منطقه ما به صلح نیازمندند. می‌خواهم بگویم که اگر ما ۳۶۵ روز درباره صلح صحبت کنیم کار بزرگی انجام نداده‌ایم، اما اگر فقط ۳۶۵ ثانیه را با مهربانی به همنوعان و ایجاد پیوند با آنها بپردازیم گامی بزرگ در راه صلح برداشته‌ایم.

شما می‌گویید به عنوان سفیر صلح و دوستی وارد کانادا شدید، این عنوان را چه ارگان و سازمانی به شما داده است؟

وقتی داشتم برای آمدن به کانادا مراحلی که لازم است را انجام می‌دادم، با افرادی از هر قشر جامعه صحبت کردم، شاید باورتان نشود که در این پروسه طولانی، بیش از صدها نفر از من درخواست کردند که صدای آنها را هم به گوش آقای ترودو برسانم: صدای «دوستی» و «مهربانی» و «عشق» هموطنانم را. آن‌ها از من خواستند که سفیر عشق و دوستی‌شان باشم.

چرا برایتان صلح و دوستی این‌قدر مهم  است؟

من از کودکی به مهربانی کردن باور داشتم. وقتی بزرگتر شدم خیلی وقت‌ها در زندگی به خاطر مهربانی زیاد، از نامهربانان ضربه خوردم، و به این نتیجه رسیدم که وقتی یک انسان در زندگی خیلی مهربان است، اگر بخواهد مهربانی را از دیگران نیز احساس کند، باید خیلی ساده با بخشش خالصانه و صداقت مهربانی را به آن‌ها یاد دهد! چون از زاویه گسترده‌تری اگر نگاه کنیم، جهان نیازمند صلح است و صلح نیازمند انسان مهربان! به نظرم مهربانی را باید مثل رایحه گل، بی‌منت به همه بخشید، و ایمان داشت که آن‌ها نیز مهربانی را خواهند آموخت و این هدف به ثمر خواهد رسید که یک جهان مملو از انسان‌های مهربان و با محبت داشته باشیم. به باور من مهربانی وقتی به صورت عادت شد ترک آن امکان پذیر نیست.

سخن آخر؟

من فقط در یک جمله می‌توانم بگویم که ایرانی‌ها بسیار مهربان هستند و شایسته مهربانی.

بعلاوه هر کار بزرگ در آغاز محال به نظر می‌رسد، اما صلح جاودان در جهان، محال نیست اگر انسان خود را بزرگ بداند! گل بی همتای صلح،، بر شاخسارِ درختِ بشریت شکوفا نخواهد شد، مگر آن را با قدرت عشق و مهربانی آن را آبیاری کنیم! بهترین راه برای رسیدن به صلح جهانی، اول خلق آن در ذهن و سپس تلاش برای تحقق آن است.

خانم فاطمه طوسی‌ از شما سپاسگزاریم.