پنجشنبه شب، در جریان ملاقاتی در تالار شهر ادمونتون، یک مجروح جنگی، یک زن بومی خشمگین از تبعیض نژادی و مردم نگران از توقف خطوط انتقال نفت، نخست وزیر جاستین ترودو را آماج پرسش‌های سخت خود قرار دادند.
به گزارش هفته و به نقل از The Star، کهنه سربازی که یک پایش را در افغانستان از دست داده بود، به انتقاد از سیاست‌های اتاوا در تصمیم به ایجاد تغییراتی در برخی برنامه‌های مربوط به کهنه‌سربازان پرداخت؛ از جمله تغییرات در مستمری از کار افتادگی.
براک بلاژچیک که پای چپش را در انفجار یک بمب کنار جاده‌ای در افغانستان از دست داده است، گفت: «من انتظار این را داشتم که در حین عملیات کشته شوم. ولی چیزی که انتظارش را نداشتم، این بود که کانادا به من پشت کند آقای نخست وزیر.»
ترودو از این مرد به‌خاطر خدماتش تشکر کرد و گفت که خشم و ناامیدیش قابل درک است. سپس در میان فریادها و هو کردن‌های گهگاه حضار، از تغییراتی که دولتش در مستمری کهنه‌سربازان ایجاد کرده دفاع کرد و گفت که آن‌ها به جای پرداخت‌های بی رویه و بی هدف به خدمات طولانی‌مدت روی آورده‌اند، « به طور مشخص روی خدمات، حمایت از بازپروری، سرمایه‌گذاری بر آموزش و حمایت از مددکاران و خانواده‌ها تمرکز کرده‌ایم.»
به گفته‌ی ترودو، هزینه‌ی برنامه نیز باید در نظر گرفته شود، « چرا ما هنوز در حال جدل با برخی گروه‌های کهنه‌سربازان در دادگاه هستیم؟ چون از ما بیش از آن‌چه در حال حاضر قادر به انجامش هستیم می‌خواهند.»
زنی با اشاره به این‌که بومیان هم‌چنان با تبعیض نژادی مواجهند، از ترودو خواستار تلاش برای افزایش سطح زندگی آن‌ها شد.
این زن با صدایی لرزان از تلاش رسانه‌ها برای بی اعتبار کردن بومیان سخن گفت و به دادگاه‌های جنایی جاری در وینی‌پگ و ساسکاچوآن اشاره کرد که در آن قربانیان از افراد بومی هستند، «نژادپرستی در حال حاضر در کانادا زنده و واقعی است. نژادپرستی همان چیزی است که الان دارد برای خانواده‌ی تینا فونتین اتفاق می‌افتد. چیزی است که دارد برای خانواده‌ی کولتن بوشی اتفاق می‌افتد… چه کار می‌خواهید برای جوامع بومی بکنید، چون می‌بینم که کار خاصی نکرده‌اید و این قلبم را به درد می‌آورد.»
نخست وزیر با بیان این‌که وضع موجود قابل پذیرش نیست، گفت که دولتش در حال پیشرفت در تصحیح خطاهای پیشین است، ولی اصلاحات بسیار زمان‌بر خواهد بود.
در مورد خطوط لوله‌ی نفتی، نخست وزیر با سوال مردی مواجه شد که از تعلیق پروژه‌ی خطوط لوله‌ی نفتی نگران بود و معتقد بود که این پروژه برای کمک به اقتصاد و ایجاد اشتغال ضروری است. هنگامی که این مرد صحبت می‌کرد، عده‌ای در میان جمع علامت‌های زرد بزرگی را بالا گرفتند که روی آن‌ها نوشته‌هایی مثل «آلبرتایی‌ها مخالف خطوط لوله‌ی کیندر مورگان هستند» و «روی سیاره‌ی مرده دیگر شغلی نخواهد بود» به چشم می‌خورد.
نخست وزیر خطاب به جمع گفت که کانادا باید قادر باشد منابعش را به بازارهای جدید برساند و به این ترتیب تاکید کرد که بر گسترش خطوط لوله‌ی کیندر مورگان از طریق بریتیش کلمبیا مصر است. ولی گفت که برای محافظت از اقیانوس‌ها و طرحی که منجر به کاهش انتشار کربن و تغییرات اقلیمی شود، نیاز به یک برنامه‌ریزی در سطح جهانی است، «نمی‌توان فقط یکی از آن‌ها را داشت، باید هر سه را با هم داشته باشیم. این چیزی است که این دولت می‌خواهد و چیزی است که باید همه برایش تلاش کنیم.»
صاحب یک کسب و کار کوچک گفت که نگران افزایش مالیات بر درآمد است؛ مثلا افزایش بخشی که برای مستمری بازنشستگی کانادا پرداخت می‌شود، « به نظر می‌رسد استراتژی‌هایی که در حال حاضر به کار گرفته می‌شوند، توانایی دارندگان مشاغل برای استخدام افراد را محدود می‌کنند.»
ترودو پاسخ داد که دولت لیبرال نرخ مالیات کسب و کارهای کوچک را کاهش داده است و تصمیم دارد باز هم آن را کاهش دهد. او اضافه کرد که افزایش مالیات مربوط به مستمری بازنشستگی کانادا ضروری است، چرا که بیشتر افراد مدام شغل‌شان را عوض می‌کنند و نمی‌توانند برنامه‌ی مستمری خود را از شغلی به شغل دیگر با خود منتقل کنند، « مهم دست‌یابی به نقطه‌ی تعادلی است که در آن از یک طرف مطمئن باشیم که مردم بازنشستگی راحت و امنی خواهند داشت و از سوی دیگر به کسب و کارهای کوچک فرصت رشد بدهیم… این بخشی از چیزی است که ما در حال کار روی آن هستیم.»
وقتی ترودو وارد تالار دانشگاه مک ایوان ادمونتون شد، ترکیبی از تشویق و هو در انتظارش بود و در تمام طول شب حرف‌هایش اینجا و آنجا با فریادهای خشمگین از میان جمع قطع می‌شد، ولی او آرامش خود را حفظ کرد.
پس از آن، ترودو در یک برنامه‌ی جمع‌آوری کمک‌های نقدی برای جمعی از لیبرال‌ها سخنرانی کرد.
