مراسم یادبود «رضا هومن»، از پیش‌کسوتان عرصه‌های سیاسی و اجتماعی و فرهنگی مونترال، شامگاه یک‌شنبه 21 ژانویه با حضور بیش از سیصد تن از دوستان و یاران قدیمی وی در سالنی واقع در کمپوس لایولا دانشگاه کنکوردیا برگزار شد.
برنامه در دو بخش برگزار شد. در بخش اول یار و همراه زندگی زنده‌یاد هومن و دوستان و همرزمان‌اش در سوگ این هنرمند مونترالی صحبت کردند.
علیرضا فروتن یکی از دوستان رضا بود که به نمایندگی از انجمن دوستداران زرتشت، گروه همبستگی ایرانیان در روز کانادا، گروه آریایی و انجمن فرهنگی همدلان در پشت تریبون قرار گرفت و بعد از یک سخنرانی کوتاه یاد و خاطره این عزیز از دست رفته را گرامی داشت و به خانواده‌اش تسلیت گفت. او در پایان صحبت‌هایش گفت: ما در طول
این سال‌ها با «رضای» عزیز گریستیم و گذران زندگی کردیم و غربت را پشت سر گذاشتیم.
سیامک قبادی، از طرف «کمیته یادمان اعدام زندانیان دهه 60» به ایراد سخنرانی پرداخت. 
او با گرامی‌داشت یاد دوست و یار قدیمی‌اش صحبت کرد و در آخر به تمامی شرکت‌کنندگان تسلیت گفت.در ادامه کاوه عبایی از همراهان و دوستان «رضا هومن» که تجربه همکاری با او را از کتابخانه نیما داشت به نمایندگی از این کتابخانه در جایگاه قرار گرفت و به یادآوری خاطرات او پرداخت. وی در بخشی از سخنرانی‌اش با اشاره به فعالیت‌های فرهنگی و سیاسی و اجتماعی زنده یاد هومن پرداخت و گفت: «ما امشب این جا نیامده‌ایم که در غم او سوگواری کنیم، آمده‌ایم که زندگی او را جشن بگیریم. رضا همیشه در جلسات کتابخانه معترض بود که همگی‌مان کم‌کاریم و این که کار ما در این جا داوطلبانه و بدون دستمزد است هیچ توجیهی برای کم کاری ما نیست؛ و چه راست می‌گفت. آخر کار داوطلبانه است که دلسوزی می‌طلبد نه کار با دستمزد. رضا این ویژگی را با تمام و کمال دارا بود. رضا یک کتابدار حرفه‌ای بود. جای تمام کتابها را می‌دانست کافی بود نام یک کتاب را می‌گفتی تا بگوید که آن کتاب در کدام قفسه است. هیچ کدام از ما کتابداری را به اندازه او خوب بلد نبودیم و اگر با مشکلی روبه‌رو می‌شدیم باز باید به او تلفن می‌کردیم و او چه مهربانانه جوابمان را می‌داد. رضا چندین سال بود که شنبه‌ها در کتابخانه به تمرین کلاس‌های موسیقی می‌پرداخت و همین باعث شد که نوازندگان و خوانندگان شهر بیشتر از پیش به کتابخانه بیایند و بعضا از آنها دعوت می‌نمود تا در برنامه‌های کتابخانه اجرایی زنده داشته باشند و خود نیز با آنها همراه می‌شد. فعالیت‌های رضا تنها به کتابخانه نیما محدود نمی‌شد. رضا با اکثر ارگان‌های آزادی‌خواه که هدف نهایی‌شان سرنگونی نظام دیکتاتوری بود همکاری داشت. آنچه گفته شد تنها بخشی از فعالیت های اجتماعی و سیاسی او بود.»او در ادامه گفت: «رضا در تمام سال‌های زندگی در غربت در کار تخصصی خود همانند یک کارگر پرتلاش و زحمتکش بود و در سال‌های طولانی خود عضو سندیکای کارگری محل کار خود بود. رضا از همان ابتدای خیزش اخیر مردم ایران همراه و همگام مردم بود و از طریق صفحه فیس‌بوکش آن را اطلاع رسانی می‌کرد.»
وی همچنین افزود: «با رفتن رضا هومن جامعه ایرانی این شهر نه تنها یک نفر بلکه بیش از 10 نفر را از دست داد و بودن ما الان در زیر این سقف خود بیانگر همین ماجراست که همین رضا هومن بود که با رفتنش همه ما را دور هم جمع کرده است. رضا هومن متولد 26 آذر 1332 اهواز، اهل آبادان. یکی از معدود شاهدان عینی سینما رکس آبادان بود و در 15 دی ماه 1396 بعد از 39 سال دوری از دیارش جایی در سرزمین پهناور در تبعیدش پر کشید و ما را در اندوه بزرگی فرو برد. در حالی که هنوز در ناباوری کامل هستیم غم از دست دادنش را به همگی تسلیت می‌گوییم.»
در ادامه برنامه؛ محمد رحیمیان مدیرمسئول نشریه پیوند نیز به ایراد سخنرانی پرداخت و با ابراز همدردی با خوانندگانش در ابتدا یک قطعه شعر به زبان انگلیسی خواند و گفت: رضا هومن جنوبی تبعیدی، که گلویش سرشار از عشق و ترانه بود. مجری بی‌بدیل این جزیره‌ی عجیب بود. او بعد از وصف طولانی از رضا هومن به خاطراتی که در طول سال‌های طولانی و در غربت با یکدیگر داشتند پرداخت. به گفته شرکت‌کنندگان این کلمات به قدری زیبا کنار هم و در وصف رضا هومن آمده بود که بسیاری از آنها را تحت تاثیر قرار داد.
در میان در بخش دوم برنامه همراهانِ هنرمندِ زنده‌یاد هومن به یاد او شعر و ترانه سرودند و خواندند. از جمله ماندانا روشن که قدیمی‌های شهر صدای گرمش را شنیده‌اند ترانه‌‌هایی به یاد روزهای همراهی با رضا هومن اجرا کرد.
ارائه یک نماهنگ که توسط تلویزیون آوا ساخته شده بود بخش دیگری بود که نماهایی از زندگی و تلاش رضا هومن را در مونترال به تصویر کشید.
در پایان این مراسم نیز دوستان و همراهان «رضا هومن» که تدارکات این برنامه را دیده بودند، از شرکت‌کنندگان برای حضور در مراسم یادبود تشکر و قدردانی کردند.
