حبیب عثمان/عکس‌ها: مریم خان/سرگذشت هر مهاجری پر از ماجرا،دشواری، تلخی و شیرینی است.
جنگ و خون‌ریزی و عدم سازگاری با سیاست‌های حاکم و دیگر نابسامانی جامعه که دامن‌گیر بخش های گسترده ای از جوامع بشری‌ست، سبب بی‌جا شدن مردم از دیارشان می‌گردد، اما کشورهای مشرق زمین بیشتر قربانی چنین مصیبت‌ها شده، که بعضا در مسیر مهاجرت جان خویش را از دست داده‌اند. مهاجرت و بی‌جا شدن، شروع آواره‌گی‌ها و از دست دادن گذشته‌هاست. زمان نیاز دارد تا مهاجر به پا ایستد و خود را دوباره بیآبد. مهاجر تازه‌وارد در کشور مهاجرپذیر، موقف اجتماعی و اعتبار تحصیلی خود را از دست داده و به مرور زمان فرهنگ و رسوم‌شان به فراموشی می‌رود.
نقل داستان‌های زنان مهاجر تجربه خوبی‌ست برای مهاجران تازه‌وارد که بدانند آنانی که قبلا این‌جا آمده‌اند با چه مشکلات و اتفاقات مقابل شدند تا آن‌ها خود نیز آمادهِ مقابله و مبارزه با چنین اتفاقات باشند.
اول دسامبر سال ۲۰۱۸ محفلی از طرف «مرکز زنان افغانِ مونترال» برگزار شد، که در آن افغان‌ها، ایرانی‌ها، عرب‌ها و سایر ملیت‌ها اشتراک نموده بودند. هم‌چنان بنا به دعوت مرکز زنان افغان مونترال مهمانان زن از تورنتو، کینگستون تشریف آورده بودند. محفل از ساعت ۱۰ صبح شروع و تا ۴عصر دوام کرد. برنامه آن روز شامل دو بخش بود؛ بخش اول سخنرانی‌ها و بخش دوم کارگروه‌های بحث و تبادل نظر.
خانم مکی عارف مسؤول مرکز زنان افغان مونترال اولین سخنران بود. خانم جودی وانگ مدیر اجراییه نهاد «کاتولیک اکشن مونترال» نیز درباره مرکزی که مذیریت آن را به عهده دارد سخنرانی و ان را معرفی کرد. خانم صادقه صدیقی از کشور پاکستان سابق مسوول هماهنگی کمونیتی زنان آسیایی جنوبی مونترال و خانم ورشمین عقاب مستمندی شمه‌ی از خاطرات مهاجرتش را از افغانستان، آلمان تا کانادا بیان کرد.
هم‌چنان سردبیر مجله «هفته» طی سخنرانی کوتاهی، با اشاره به مسئولیت زنان در انتقال بیماریِ اجتماعیِ «نگاه تبعیض‌آمیز به زن» به اهمیت این موضوع پرداخت که بیماری مذکور بیماری مردان است و مردان هستند که باید به این بیماری خود آگاه شوند و در بازیافت سلامتی خود بکوشند و تنها در این صورت است که چامعه اسنانی می تواند در مسیر روبرویی موفقیت آمیز با چالش های بزرگ سربلند بیرون بیاید. او تلاش‌هایی از قبیل گردآوری داستان‌های زنان مهاجر را در این جهت دانست.
قسمت بعدی محفل به صحبت‌های جمعی، بحت‌ها و ارائه نظرات در «مورد داستان زنان مهاجر» اختصاص داشت. خانم مکی عارف در مورد این بخش برنامه چنین توضیح داد:
دعوت شده‌گان به چهار گروپ تقسیم و دور هم نشسته ابراز نظر نمودند، در هر گروپ یک انگلیسی زبان و یک فارسی زبان تعیین شده بود تا مکالمات را به سمع دیگران برسانند. در اخیر نماینده هر گروپ فیصله و نظرات خویش را به نماینده‌گی از گروپ‌شان به همه ارایه نمودند. نظرات، پیشنهادات و داستان‌های دیگر از جانب خانم‌ها هر یک؛ الهه، قدسیه سادات، مژگان، لیلا پوپل، مرجان شادمان برای کتاب … بیان کردند.
بیشتر اشتراک‌کننده‌های محفل خانم های مهاجر نسل اول از افغانستان و ایران بودند.
هدف از برگزاری محفل و بیان نظرات اشتراک‌کننده های محفل را خانم مکی عارف چنین بیان کرد: برگزاری چنین محفل به خاطری‌ست که نظرات دعوت شده‌گان را در قبال «داستان زنان مهاجر» اضافه نماییم. این‌که چرا به نوشتن سرگذشت مهاجران اقدام کردیم باید گفت؛ از پنج ماه قبل در فکر آن شدم که از سرگذشت و داستان زنان مهاجر کتابی باید نوشت که نه تنها بدسترس اجتماع زنان مهاجر و مورد استفاده مهاجران تازه‌وارد قرار گیرد، بلکه دولت کانادا هم بداند که زنان مهاجر که امروز با سعی و تلاش خویش به مقام‌های عالی رسیده و در جمله جامعه‌سازان کانادا به شمار می‌آیند، کسانی استند که با رنج و مشقت و مشکلات فراوان مواجه بودند، اما با زحمت‌کشی متداوم جاها و مقامات خوبی را در جامعه کانادا برای خویش گشودند. ما نه تنها خاطرات زنان مهاجر را می‌نگاریم، بلکه تاریخ، فرهنگ، و دیگر برازنده‌گی‌های کشور های خویش را پیشکش و ارتقا می‌بخشیم. زنان مهاجر در پهلوی تحصیل، کار و دیگر فعالیت‌های اجتماعی، به خانواده‌های خویش نیز رسیده‌گی نموده و لحظه‌ی از تریبت فرزندان خویش غافل نشده‌اند. این اثر الگو و رهنمای خوبی به سایر زنان است و به سه زبان (فارسی، انگلیسی و فرانسوی) نشر خواهد شد.
خانم ورشمین عقاب مستمندی با دخترش از شهر کینگستون که در محفل حضور رسانیده بودند چنین ابراز نظر کرد:
«از من دعوت شد تا درین محفل اشتراک کنم و شمه‌یی از خاطرات مهاجرتم را بگویم، تمام مشکلاتی که حرکت از کابل تا آلمان و از آلمان تا کانادا را شرح دهم. نگارش کتابی به نام داستان زنان مهاجر تصمیم و اقدام بسیار نیک و قابل قدر است، در حقیقت یک مشوقی‌ست برای تمام خانم‌های مهاجر که با استفاده از آن بتوانند در آینده، خوب‌تر زنده‌گی کنند».
خانم مستمندی از شهر کابل- افغانستان است تحصیلاتش را تا درجه ماستری از کابل بدست آورده، چند سالی به صفت استاد در مکاتب دختران و انستیتوت تربیه معلم ایفای وظیفه نموده است. شوهرش عبدالله مستمندی نام دارد. سه فرزند دارند که هر کدام تحصیلات خویش را در کانادا به سر رسانیده و مصروف کار استند.
خانم وسیمه فضلی عضو مرکز زنان آسیایی جنوبی و فعال اجتماعی جامعه افغان مونترال نیز گفتنی‌هایش را چنین بیان کرد: «محفلی که به مناسبت داستان زنان مهاجر امروز به راه انداخته شده قابل ستایش و قدردانی است، می‌توان آن را یک حرکت مثبت و گام استوار برای بهبود وضع زنده‌گی زنان مهاجر به خصوص تازه‌واردها تلقی کرد. خانم‌ها می‌توانند بیآموزند که هیچ‌گاه عقب‌مانده و پسمان نباشند. باید بیشتر به خود اعتماد و باور داشته، شکست را در زنده‌گی قبول نکنند. خودکفا باشند به زنان و در مجموع به هم نوع بشر کمک کنند. کمک نمودن و مشوره‌دادن به شخص و فامیل‌ها جزء کار و عادتم است. تجارب تلخی را در زنده‌گی تجربه کرده‌ام. می‌خواهم کار کنم به فامیلم رسیده‌گی کنم و در پهلوی آن به آن‌چه شوق و علاقه دارم نیز برسم».
گوینده‌گان محفل: خانم ویکتوریا جهش و خانم پریسا کلانتری و دریا نوحی بودند. عکاسی برنامه را خانم مریم خان از کشور پاکستان به عهده داشت.
تیم تلویزیونی آوا از کانال تلویزیونی lCI گزارشگر تصویری برنامه بود.
صبحانه و غذای خوشمزه را اعضای مرکز زنان افغان مونترال با کیفیت و طعم عالی تهیه کرده بودند.
